بشقاب یا آچارفرانسه؟ مسئله این است!
هر جایی و کاری وسیله مخصوص خود را دارد برای مثال در آشپز خانه انواع و اقسام ابزار و ادوات آشپزی هست که هرکدام عنوان و کاربرد مجزایی دارندمانند بشقاب ها:
- بشقابِ خورش خوری
- بشقابِ سوپ خوری
- بشقابِ پلو خوری
- بشقابِ دکوری
- و...
کاربرد هریک از این ها از اسمشان کاملا مشخص است. و اما یک نوع دیگر هم هست که "بشقاب دم ِدستی" نام دارد. این بشقاب شامل تمام موارد استفاده های یاد شده می باشد و علاوه بر اینها
به جای دیس و پیش دست و درپوش و فیریزبی(این مورد در نزاع های خانگی بسیار دیده شده) و نیز در حرکات نمایشی استفاده می
شود. گاهی هم دیده شده برای سرگرم کردن کودک، او را در بشقاب دمِ دستی نشانده و روی
فرش سر می دهند.
در هر حال وجود این قبیل وسایل (وسایل دمِ دستی) با امکان استفاده چندین منظوره حضور اسباب اضافه را در منزل یا هر جایی به هیچ عنوان کمرنگ نمی کند و با همزیستی مسالمت آمیز گاهاً در یک محیط مشترک قرار می گیرند.
...
(از اونجایی که این مسئله از نظر فلسفی بسیار پیچیدست و نیاز به تأمل عمیق و دقیق داره، ترجیح میدم الآن نتیجه گیری نکنم و دامنه تحقیقاتم رو پیرامون این مهم گسترش بدم و بعد با عرفان بالایی که دارم(تف به ریا) حلش کنم و نتایج رو از همین فضا در اختیار همگان بگذارم. باشد که به جامعه بشری و غیر بشری کمکی کرده باشم.)
- از متن رنگی-پنگی خوشم نمیاد :| اما از بچگی عاشق رنگ زرد بودم (فانتزیم این بود معلم برای دیکته پا تخته ایی منو ببره تا بتونم با گچ زرد یه دل سیر بنویسم)
- دلم میخواست یه مورد دیگه هم ذکر کنم که فعلا چیزی یادم نیست.
- ۹۳/۰۶/۲۹